mam związane ręce
i zasznurowane usta
w głowie coraz więcej
groch pęcznieje i kapusta

klęczę na podłodze
i łokciami się podpieram
jeszcze się nie godzę
zacząć wszystko znów od zera

no bo ileż można
w końcu wreszcie nie dam rady
chwila nieostrożna
zanurzyła mnie w odpady