~ A TU WIERSZ SIĘ BUDZI
 
      Zmrużył cienie kilim horyzontu
wieczór ziewnym okrasił refleksem
a tu  brzemienny w słowa
wiersz się budzi do życia
wchodząc z gwiazdami w koneksje
niespodzień przepełne
w moich przestworzach 
pośród twoich galaktyk
wyrokiem chwil i godzin 
prozę… żegna liryka
 
      Dzień kolejny różobłękit wyczerpał
poprzekomarzał, pociemniał 
pejzaż zmętniał wielorakim dźwiękiem
brzemienny w słów pąkowia
odszedł gdzieś na drugą stronę
tam… gdzie piękniej
zostawił mnie jak i poprzednie
w moich przestworzach 
pośród twoich galaktyk
widać nie byłem mu już potrzebny
 
⊰Ҝற$⊱………………………………………… Toruń ~ 5 marca '19